Lockdown spowodował, że wiele osób, miało większy kontakt z własnym dzieckiem. Zauważyli też, że dziecko jest szczególnie agresywne.
O ile agresję dziecka w nowym dla niego środowisku można wytłumaczyć stresem lub innymi przyczynami zewnętrznymi, to agresję wewnątrz rodziny trudno jest wyjaśnić.
Często zadajemy sobie pytanie ,,Dlaczego moje dziecko złości się na mnie? Co robię nie tak?”.
Zalecenia psychologów w takich przypadkach oparte są na zdroworozsądkowej logice.
Trzeba uczyć dzieci rozładowywania emocji w sposób możliwy do przyjęcia ( w grze, w sporcie, nawet w domu w tańcu), a także rozpoznawać swoje emocje i umiejętności panowania nad sobą w różnych sytuacjach.
Trzeba rozwijać zdolność do empatii, współczucia, ale również własnym przykładem dawać dziecku przykład nieagresywnego zachowania w kontaktach z innymi ludźmi.
Oczywiście taka praca rodziców nad zachowaniem dziecka wymaga od nich nie tylko wysiłku, spokojnego tłumaczenia, ale również wymaga traktowania dziecka z szacunkiem dla jego poczucia wartości (np. rozmowy bez świadków, nieodkładania rozmów na za kilka dni, bo wtedy dzieci już nie pamiętają swojego zachowania).
Czasami jednak przyczyny agresywnego zachowania dzieci są zakorzenione w systemie rodzinnym.
Kilka takich sytuacji przedstawię poniżej:
1) Splątanie z poprzednim partnerem rodzica. Jeśli np. któreś z rodziców było we wcześniejszym związku, który zakończył się nieprawidłowo. Dziecko może być splątane np. z poprzednią kobietą i odczuwać emocje takie jak zazdrość o matkę czy gniew na ojca.
2) Wciągnięcie w konflikt pomiędzy rodzicami, w rolę symbolicznego małżonka jednego z rodziców, bądź w rolę matki lub ojca dla jednego z rodziców (parentyfikacja). Dla dziecka taka dorosła rola jest bardzo obciążająca.
3) Dublowanie złości jednego krewnego na drugiego. Często dzieci wciągają się w konflikt między rodzicami. Np. jeśli matka małego dziecka obraża się i wchodzi w konflikt z jego ojcem, to dziecko może traktować ojca jak rywala będąc w sojuszu z matką. Czasami zdarza się bardziej skomplikowana sytuacja – przesunięcie. Np. dziecko może dublować agresję innych członków rodziny np. babci, cioci.
4) Splątanie z wykluczonym członkiem rodziny. Jeżeli w rodzinie był jakiś agresor, przestępca lub nawet żołnierz, na którego sumieniu ciąży wiele ofiar i rodzina wykluczyła go, zapomniała o nim, dziecko może powtarzać jego los w swoim życiu i nieść ze sobą ogromny ładunek agresji. Często w ustawieniach spotyka się sytuacje kiedy dziecko jest splątane jest zarówno z agresorem jak i jego ofiarami.
5) Agresja w odniesieniu do rodziców, którzy są od niego daleko, którzy je zostawili, porzucili czy odwieźli do dziadków na wiele lat.
Pracę ustawieniową z agresją dziecka prowadzi się poprzez rodziców. Często klient może popatrzeć na sytuację szerzej, z punktu widzenia harmonizacji relacji a nie z punktu widzenia własnej racji.
Naprawa stosunków dokonuje się wtedy, kiedy oddajemy należny szacunek i należne miejsce w systemie rodzinnym jego zapomnianym członkom. Wtedy ktoś kto wziął na siebie cudzy los może zdjąć z siebie ten ciężar i pójść do swojego życia.