Agresja u dzieci często związana jest ze stresem wynikającym z wielu zewnętrznych przyczyn.
Terapeuci zalecają uczyć dzieci rozpoznawać swoje emocje, rozwijać umiejętności panowania nad sobą w różnych sytuacjach, rozładowywać te emocje w sposób możliwy do przyjęcia np. w sporcie, w tańcu. Rodzice powinni spokojnie rozmawiać z dziećmi, tłumaczyć daną sytuację od razu a nie odkładać taką rozmowę na potem, bo potem dzieci już nie pamiętają swojego zachowania. Powinni też dawać przykład swoim postępowaniem. Trudno oczekiwać od dziecka ,,dobrego” zachowania skoro na co dzień patrzy na agresywne zachowanie członka rodziny wobec innych ludzi.
Czasami jednak przyczyny agresywnego zachowania dzieci są zakorzenione w systemie rodzinnym.
Poniżej kilka takich sytuacji:
1) Splątanie z poprzednim partnerem rodzica. Jeśli np. któreś z rodziców było we wcześniejszym związku, który zakończył się nieprawidłowo. Dziecko może być splątane np. z poprzednią kobietą i odczuwać emocje takie jak zazdrość o matkę czy gniew na ojca.
2) Wciągnięcie w konflikt pomiędzy rodzicami, w rolę symbolicznego małżonka jednego z rodziców, bądź w rolę matki lub ojca dla jednego z rodziców (parentyfikacja). Dla dziecka taka dorosła rola jest bardzo obciążająca.
3) Dublowanie złości jednego krewnego na drugiego. Często dzieci wciągają się w konflikt między rodzicami. Np. jeśli matka małego dziecka obraża się i wchodzi w konflikt z jego ojcem, to dziecko może traktować ojca jak rywala będąc w sojuszu z matką. Czasami zdarza się bardziej skomplikowana sytuacja – przesunięcie. Np. dziecko może dublować agresję innych członków rodziny np. babci, cioci.
4) Splątanie z wykluczonym członkiem rodziny. Jeżeli w rodzinie był jakiś agresor, przestępca lub nawet żołnierz, na którego sumieniu ciąży wiele ofiar i rodzina wykluczyła go, zapomniała o nim, dziecko może powtarzać jego los w swoim życiu i nieść ze sobą ogromny ładunek agresji. Często w ustawieniach spotyka się sytuacje kiedy dziecko jest splątane jest zarówno z agresorem jak i jego ofiarami.
5) Agresja w odniesieniu do rodziców, którzy są od niego daleko, którzy je zostawili, porzucili czy odwieźli do dziadków na wiele lat.
Dzieci, z wielkiej i czystej miłości, nieświadomie przejmują niesienie tego co trudne za dorosłych, dlatego pracę ustawieniową z agresją dziecka prowadzi się poprzez rodziców. Dorosły klient może popatrzeć na sytuację szerzej, z punktu widzenia harmonizacji relacji a nie z punktu widzenia własnej racji. Naprawa stosunków dokonuje się wtedy, kiedy odda się należny szacunek i należne miejsce w systemie rodzinnym jego zapomnianym członkom. Wykonana praca przez dorosłych, pozwala zdjąć z dziecka ten ciężar i uwolnić je do swojego, dziecięcego życia.