Coraz częściej odnoszę wrażenie, że małe dzieci pamiętają poprzednie życia a potem kiedy dorastają i ich dusze są gotowe na nowe doświadczenia, zapominają o nich. W święta miałam okazję przebywać z małymi dziećmi.
Poza zabawą, śmiechem, były momenty, kiedy mój wzrok spotykał się z ich oczami. Było w nich coś tak poważnego, jakby mówiły ,,tak … to pamiętamy, a to było kiedyś inaczej”. Taka głębia w oczach. Odnosiłam wrażenie jakby patrzyły na mnie doświadczone, dorosłe osoby.
U starszych dzieci, nastolatków już tego nie widzę. A może po prostu uważam, że w ich wieku powaga jest już normalnością.
Myślałam o tym od kilku dni a dzisiaj otworzyła mi się książka na stronie, gdzie Bert Hellinger pisał: „Kiedy spoglądamy na dzieci … zobaczymy, że mają one wiele wcześniejszych żyć, i żadna z ich dusz nie śpi. Pod tylu powiekami i pod tylu płatkami róży żyją inne życia. Kiedy spoglądamy w dusze dzieci, dokąd wtedy zaglądamy? Zaglądamy do innej głębi. Niekiedy czujemy, że coś nas przenosi na inny poziom, na poziom naszych poprzednich żyć. Dostrzegłem, że byliśmy tu wcześniej nie tylko jako ludzie i nie tylko jako ludzie znów się urodzimy”.
I ja się z nim zgadzam.