Kobieta często próbuje dać żyjącemu dziecku to, czego nie dała usuniętemu. Żyjące dziecko się przed tym broni. Czeka w nadziei, że najpierw zostanie zauważone to usunięte.
A w jaki sposób żyjące dzieci reprezentują dzieci usunięte?
Po pierwsze chcą umrzeć. Czują potrzebę połączenia się z nieżyjącym rodzeństwem. Jakby chciały powiedzieć „Ja pójdę do tego zmarłego dziecka zamiast ciebie mamo”.
Inną obserwacją jest to, że żyjące dzieci stają się bardzo agresywne. Poprzez agresywność reprezentują usunięte dzieci. (…)
Widać również, że gdy matka usunęła dziecko, to robi to również jej córka. W tym polu to się powtarza. Kiedy kobieta mówi „usunę dziecko”, nie zawsze jest to osobista decyzja. Ma to raczej związek z całą rodziną i z tym, co się w tej rodzinie wydarzyło.
A co jest rozwiązaniem? (…)
Wszystkie usunięte dzieci muszą się znaleźć w polu widzenia i poczuć płynącą do nich miłość. I otrzymać swoje miejsce. Jeśli w rodzinie przemilcza się to, że dziecko zostało usunięte, to następne dziecko, które żyje, czuje się jak pierwsze. Albo jest traktowane jak pierwsze. Takie dziecko czuje się źle. Natomiast jeśli rodzice mówią mu „mieliśmy jeszcze jedno dziecko przed tobą, które usunęliśmy, ale teraz ma ono miejsce w naszym sercu. Ty nie jesteś pierwszy, jesteś drugi” – wtedy dziecko czuje się odciążone. Może zająć swoje miejsce.
Bert Hellinger
Jak powiedzieć małemu dziecku, że ma usunięte lub poronione rodzeństwo ?
W szeptankach!!! W nocy kiedy zaśnie można usiąść koło dziecka, położyć na nim rękę i mu o tym powiedzieć. Opowiedzieć zarówno o dzieciach abortowanych , jak i poronionych. ,,Miałeś rodzeństwo, teraz my, rodzice będziemy na nie patrzeć i mieć je w naszym sercu a Ty możesz pójść do swojego dzieciństwa”
To odciąży duszę dziecka żyjącego i pozwala mu być ,,wolnym” i radosnym.