Bert Helliger napisał ,,To, co odbiega od znanego nam albo spodziewanego przez nas w porządku, odbieramy jako nadzwyczajne. Przy czym to, co nadzwyczajne kieruje się po prostu innym porządkiem niż ten, który byliśmy w stanie pojąć do tej pory.
Dlatego musimy zrewidować swój obraz porządku, Nie wyciągając pospiesznych wniosków, co jest nadzwyczajne a co zwyczajne. Jeżeli się zastanowić, jak mało wiemy o swoim ciele jego niepojętej dla nas liczbie twórczych ruchów w każdej sekundzie, to jest ono dla nas pod każdym względem nadzwyczajne. Nadzwyczajna wydaje się przede wszystkim nasza niewiedza.
Jaki z tego płynie wniosek?
Pozostańmy ciągle otwarci wewnętrznie na niespodzianki, nie wyciągając pośpiesznych wniosków, co jest możliwe, a co niemożliwe. Ostatecznie wszystko, czego doświadczamy swoimi zmysłami, jest nadzwyczajne”.
Niezwykłe dla mnie jest to jak pewne książki, fragmenty przychodzą do mnie wtedy kiedy tego potrzebuję. Wczoraj miałam jeden z tych ,,kiepskich,, dni. Dzień zwątpienia w to, co się uda a co nie, czy to i tamto w ogóle jest możliwe i ma sens. I co w takiej chwili robię?
Coś co zawsze pomaga, ale o czym trzeba sobie ciągle przypominać. Czekam na znak.
Usiadłam więc wygodnie, zrobiłam najpierw wydech, potem dziesięć głębokich wdechów, zamknęłam oczy, wprowadziłam się „pole serca” i poprosiłam wszechświat o znak. Siedziałam tak kilka może kilkanaście minut, starając się oczyścić umysł ze wszystkich myśli.
Kiedy otworzyłam oczy, pierwsze gdzie zaprowadził mnie wzrok, to półka z książkami. I dokładnie do tej konkretnej książki. Nie musiałam jej nawet otwierać, bo biorąc ją z półki od razu zobaczyłam na tylnej okładce „Pozostańmy ciągle otwarci wewnętrznie na niespodzianki, nie wyciągając pośpiesznych wniosków, co jest możliwe, a co niemożliwe.” Dostałam więc znak. Trudno się nie uśmiechnąć do siebie samej w takiej chwili i nie przyznać, że to jest niesamowite. Dzisiaj DZIEŃ ZACZYNAM BĘDĄC OTWARTA NA NIESPODZIANKI, puszczam kontrolę i z ciekawością dziecka zobaczę co przyniesie wszechświat.