Dziecko, którego matka umarła przy jego narodzinach, czuje się wobec niej zawsze winne, dlatego, że ona śmiercią zapłaciła za jego życie.
Dziecko często chce to odpokutować w ten sposób, że podświadomie stara się , aby było mu źle.
Czasami nawet odbiera sobie życie w dorosłym wieku. Odmawia w ten sposób przyjęcia daru życia od matki za cenę jej poświęcenia.
Dziecko, nawet to już dorosłe, ma pragnienie powiedzenia ,,lepiej ja niż ty” oraz „podążam za tobą, mamo”.
Kiedy tak robi, wtedy życie, które mama podarowała dziecku, jej miłość oraz gotowość dania mu wszystkiego nie zostają uszanowane. Jej śmierć okazuje się daremna.
Dlatego praca z uszanowaniem życia otrzymanego od mamy jest tu konieczna.
Takie dziecko może powiedzieć:
,,Mamo, biorę życie od Ciebie za cenę, którą zapłaciłaś. Będę je szanował i zrobię z nim coś pięknego na Twoją pamiątkę”.
I zastosować się do tego co obiecało.