Na całym świecie 15 października jest obchodzony Dzień Dziecka Utraconego. To dzień szczególnej pamięci o dzieciach zmarłych przed narodzinami i o ich rodzinach.Statystyki wskazują, że około 10–15% wszystkich ciąż kończy się poronieniem, z czego do 80% poronień dochodzi w pierwszym trymestrze ciąży. To dramatyczne przeżycie dla rodziców i całej rodziny.
Jeśli jesteś mamą lub tatą dziecka utraconego:
– pomyśl czy to był chłopiec czy dziewczynka.
Zamknij oczy i zapytaj swojego serca. Ono wie.
– nadaj mu imię,
– zawsze wliczaj je do ilości swoich dzieci,
– kup, zrób, wyszukaj, namaluj coś co będzie je symbolizować np. aniołka, obrazek, kamyk. Postaw na półkę. Kiedy spojrzysz na to pomyśl o nim z miłością.
– jeśli masz ogród – zasadź drzewo na jego pamiątkę.
Może chciałabyś/chciałbyś powiedzieć : ,,Szkoda. Nie było nam dane cieszyć się sobą na tym świecie, ale ja cieszę się tobą. Przyjmuję cię jak moje dziecko i możesz mnie mieć jako swoją matkę/swojego ojca. W moim sercu daję ci miejsce”.
Czasami dobrze wziąć, w wyobraźni, na ręce to dziecko i pokazać mu piękny świat wokół. Może to być też poduszka lub coś co będzie symbolizowało to dziecko np. maskotka. W pewnym momencie poczujesz, że już wystarczy i zostawisz dziecko w spokoju. Smutek i ból zostaną zaopiekowane, a ty będziesz mogła/mógł iść dalej swoją drogą.
Czasami możemy nie wiedzieć, że utraciliśmy dziecko, szczególnie jeśli zdarzyło się to wcześnie. Ale możemy czuć, że coś nie daje nam spokoju. Warto wtedy usiąść, zamknąć oczy i z miłością zapytać swojego serca ,,czy było takie dziecko, a może ile było takich dzieci”. To co przychodzi pierwsze to odpowiedź serca.
Ja z tym nie dyskutowałam, po prostu przyjęłam to tak jak przyszło. Uszanowałam, ukochałam i odzyskałam spokój.