Adopcja jest właściwa, kiedy rodzice adopcyjni rozumieją, że są raczej zastępcami czy też reprezentantami rodziców. Nie mogą zająć miejsca rodziców biologicznych, natomiast muszą ich w pełni uszanować. Kiedy dzieci są adoptowane ze względu na ich dobro, a nie z powodu potrzeb rodziców adopcyjnych, porządek brania i dawania jest uszanowany, adopcja może dobrze działać. Kiedy adopcja służy przede wszystkim rodzicom adopcyjnym, gdy, na przykład, nie mogą oni mieć własnych dzieci, porządek dawania i brania jest odwrócony – wtedy dziecko daje rodzicom to, czego odmówiła im natura, czyli dziecko więcej.
Jeśli więź z prawdziwymi rodzicami oraz rody, z których przyszło życie do dziecka nie zostaną uszanowane, dziecko będzie się buntować, chorować lub nie rozwinie wszystkich swoich możliwości.
Rozwiązaniem dla dziecka adoptowanego jest przyjęcie biologicznych rodziców, wdzięczność za życie, pokłonienie się przed rodami a potem powiedzenie ,,dziękuję’’ rodzicom adopcyjnym.