„Często na stosunek do Boga lub losu przenosi się to, co obowiązuje w grupach ludzkich. Jeśli na przykład ktoś zostanie uratowany, gdy inni zginęli, wtedy chce za to zapłacić Bogu lub losowi, jak gdyby Bóg Czy los byli dla niego partnerami, a on mógł poprzez takie wyrównanie nastroić ich do siebie przychylnie.
Wtedy ktoś taki czasami narzuca sobie ograniczenia, szuka sobie choroby, ofiarowuje coś, co było dla niego wartościowe, albo ofiarowuje kogoś innego za siebie, na przykład dziecko.
Czasami partner, który był wcześniej związany, nie bierze nowego partnera, nawet jeśli jego były partner umarł, ponieważ ma go kosztem byłego.
Czasami dzieci z drugiego małżeństwa rodziców nie biorą swoich rodziców lub narzucają sobie ograniczenia i karzą siebie, ponieważ inni zrobili dla nich miejsce.
Jeszcze gorzej jest wtedy, kiedy ktoś uważa się za wybrańca lub chełpi się swoim szczęściem, ponieważ los był dla niego łaskawy. Szczęście odwraca się od niego – niezależnie od tego, jak to sobie tłumaczymy. Nikt tego nie potrafi znieść: ani on ani inni.”
Bert Hellinger
Warto przyjrzeć się swoim granicom. Czy potrafimy w pełni przyjmować życie? Czy to przyjęcie jest dla nas trudne, bo za coś staramy się zapłacić? Bo coś stoi na drodze do szczęścia, spełniania, harmonii. Często nasza dusza nie pozwala nam pójść dalej, bo czuje te ograniczenia.