Nawet teraz w XXI wieku ludzie mogą nieświadomie nieść w sobie los swoich przodków, ich negatywne scenariusze czy nie odreagowane emocje. Przodków represjonowanych i zabitych, uciśnionych i zaginionych, ofiar i morderców.
Zjawisko to nazywa się „identyfikacją’’ lub ,,splotem z losem przodków’’.
W ustawieniach systemowych często wychodzi to na światło dzienne.
Kilka przykładów:
1. Młoda kobieta skarżyła się na częstą utratę głosu i ból gardła. Ustawienia wskazały na silną więź z losem jednej z kobiet z rodu, która pod przymusem została wydana za mąż i popełniła samobójstwo.
2. Mężczyzna, który w stresowych sytuacjach odczuwał silny ból w klatce piersiowej i wpadał w chwilowe otępienie. Było to o tyle niekorzystne, że zawsze pojawiało się kiedy musiał podjąć szybko odpowiednie decyzje. Podczas ustawień okazało się, że niesie los jednego z pradziadków, który zginął podczas II wojny światowej od uderzenia bagnetem.
3. Kobieta pracująca na dwa etaty. Pracująca tak dużo i ciężko, że często doprowadzało ją to do utraty przytomności w pracy. Za kogo tak pracowała? Za babcię, który umarła w obozie pracy a ona swoją pracą chciała być bliżej niej.
Czy takie cierpienia mają sens? Absolutnie nie.
Cierpienia potomka są nie tylko bezużyteczne, bo przeszłości zmienić się nie da, ale też zwiększają ból przodków.
Żeby to zrozumieć trzeba na moment zająć pozycje przodka i spojrzeć na tę sytuacje jego oczami.
Na przykład wyobraź sobie dziadka, który walczył za ojczyznę. Podczas walki stracił nogę, ale pokonał wszelkie trudności i przeszkody i wrócił do domu. Uratował swoje życie, uratował swoją rodzinę i nagle widzi, że jego wnuczek scyzorykiem próbuje sobie odciąć nóżkę, mówiąc przy tym ,,ja tak jak ty dziadku, chcę dzielić twój ból” .
Co wtedy czuje dziadek? Czy jest zadowolony z ofiary wnuka?
Nie. On nie po to cierpiał, żeby wnuk powtarzał jego los. Dziadek poniósł swoją ofiarę, aby jego potomkom żyło się lepiej, żeby były bezpieczne i szczęśliwe. Taka ofiara wnuka przynosi mu większy ból.
Co należy zrobić?
Zostawić z szacunkiem ciężki los przy tych, którym on się przydarzył. Wtedy ich dusza będzie spokojna patrząc jak kolejnym pokoleniom wiedzie się lepiej, wtedy ich trud nie idzie na marne.
Poczuj jak to jest u Ciebie. Czy Ty też niesiesz coś za kogoś? Czy żyjesz własnym życiem czy życiem kogoś innego?
Często prosi się reprezentantów potomków o wypowiedzenie słów ,,Z miłości do Ciebie, będę powtarzał twój los, kochany dziadku, kochana babciu”.
Widzi się wtedy różne reakcje ze strony przodków począwszy od niedowierzania poprzez rozdrażnienie a nawet wybuchy złości czy gniewu. Przodkowie nie chcą, aby ich potomkowie wtrącali się w ich los, aby cierpieli za nich. Im potrzebna jest tylko pamięć, szacunek dla ich życia i prawidłowe miejsce w rodzinnym systemie.
Często w ustawieniu prosi się reprezentanta potomka (często samego klienta) o wypowiedzenie z szacunkiem, ze szczerością , z miłością odpowiednich słów do przodka, o zrobienie ukłonu przed nim a potem wycofanie się do tyłu i rytualne pójście do własnego życia.
Symbolizuje to rozdzielenie losów przodka i potomka, szacunek dla ciężkiego losu przodka, akceptacje dla własnego losu i dokonanie wyboru, aby żyć własnym życiem.
Można szybko zauważyć jak reprezentanci przodków przyjmują taką postawę z ulgą, szczerze błogosławią potomków.
A wtedy też wszystko zmienia się na lepsze.
Co mówi potomek w takich sytuacjach:
„Widzę Cię i Twój ciężki los”,
„Szanuję Twój ciężki los i zostawiam go przy Tobie”,
„Zachowam Cię w mojej pamięci”,
„Twoja ofiara nie była daremna”,
„Dziękuję Ci za życie, przyjmuję je jak drogocenny dar i zrobię z nim coś dobrego na Twoją pamiątkę”,
„Proszę błogosław mnie kiedy będzie mi się wiodło”.
Takie ćwiczenia można robić również samemu w domu.
Jeśli czujesz, że niesiesz trudny los swoich przodków – spróbuj uszanować ich los i pójść do swojego życia.