Sumienie systemowe domaga się utrzymywania równowagi w dawaniu i braniu. Gdy jeden z partnerów trzyma się roli ofiary zamiast domagać się zadośćuczynienia z miłością tak, aby równowaga mogła zaistnieć, wtedy ktoś w późniejszym pokoleniu zostaje uwikłany jest wciągany, aby działać w imieniu tejże ofiarę.
Na przykład dziadek miał romans. Babcia dąsała się, ale wytrzymywała z tym. W tamtych czasach rozwód był czymś wstydliwym. Poza tym dziadek miał wysoką pozycję w społeczeństwie i babcia straciłaby to, gdyby go opuściła. Ale w swoim sercu była wściekła na niego i na mężczyzn. Teraz jej wnuczka nie może utrzymać związku. Szybko staje się agresywna i zagniewana nas swoich partnerów. Jest uwikłana w gniew swojej babci i odgrywa go wobec wszystkich mężczyzn.
Rozwiązaniem jest popatrzenie z miłością na babcię, pozostawienie przy niej złości, gniewu. „Szanuję twój los babciu, nie mieszam się w sprawy Twoje i dziadka, jestem na to za mała. Zostawiam przy Tobie złość i gniew na męża. Proszę popatrz na mnie życzliwie kiedy będzie mi się dobrze wiodło z mężczyzną”.
Kobiety z rodu zawsze przychylnie patrzą na swoje potomkinie. Chcą dla nich szczęścia w miłości.
Tę sytuację można również odnieść do mężczyzn, bo przecież nie tylko kobiety były zdradzane.